Leonarda Art Gallery - Anna Lenkiewicz

Studiowała malarstwo w Harrow School of Art. W Londynie i w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uprawia malarstwo oraz rzeźbę kameralną.

Dyplom uzyskała w pracowni prof. W. Sadleya i prof. K. Studnickiej.

Jej prace prezentowane były na licznych wystawach w kraju i za granicą m.in. w Belgii i w Szwecji.

Tak krytycy sztuki opisują jej malarstwo:

„(…) Anna Lenkiewicz to idealistka, mająca wiarę w formę i język materii malarskiej - tradycyjna i profesjonalna w warsztacie, ale rewolucyjna i bezkompromisowa w swojej szczerości i wierze w uniwersalizm jak XX-wieczna awangarda. Artystka w cyklach obrazów Pejzaży syntetycznych oraz Martwych natur syntetycznych daje odpowiedź na przeciążenie intelektualne współczesnej sztuki. Artystka odpowiada minimalizmem, w którym w zasadzie brak podmiotu i przedmiotu, a działa na nas forma, operując na najbardziej fizycznym poziomie -jak haust powietrza (…)”

Julia Siemińska

„ (…) Analizuje także strukturę materii ziemi, jej przygaszone, na brązach, szarościach, beżach i ugrach oparte kolory, powierzchnie kamieniste i piaszczyste, równoległe rytmy bruzd zaoranych pól. Na użytek swojej sztuki przetwarza je w charakterystyczne, gęstą farbą i krótkimi pociągnięciami pędzla malowane rytmicznie ułożone wypukłe kleksy lub szorstkie przecinki. Z nich konstruuje wysmakowaną, reliefową prawie, fakturę swoich prac, tworzy plastyczne napięcia, układając je systematycznie na płaszczyźnie warstwami różniącymi się kierunkiem ich nałożenia i barwą. (…)”

Stanisława Zacharko

„Tam na górze bezustannie się odnawia w spojrzeniach i nabiera sensu świat.”

Rainer Maria Rilke, ..Pies"

„Pola z Rakoniewic": biegnące na ukos zielone, fioletowe, czerwone połacie. Pasma błękitu, bieli, wreszcie - stalowa szarość. Jest w tym obrazie przekora, nielinearna perspektywa mistrzów japońskich drzeworytów i geometryczny, zdyscyplinowany układ plam, który zbliża go do abstrakcji. „Roztopy nad Bugiem" - pastelowe punkty żółci, beżu, brązu, wyżej dłuższe pociągnięcia pędzlem - niebieskie, prześwietlone. Wreszcie smugi najdłuższe; szare, błękitne stalowe.

Zima, rzeka, niebo. (…)”

Lidia Panków

Absolwentka filozofii, dziennikarka,

redaktorka, o sztuce pisze

m.in. do ART. & BIZNES.